အားထုတ္မွဳကင္းရလ်ွင္းခ်မ္းသာ ထိုေနရာမ်ားရွိျငားမွန္စြာ သင္ကိုယ္တိုင္လည္းထိုပဲသြားပါ ငါ့ကိုလဲထိုပဲပို႔ေပးပါ (သုသိမသုတ္)

Wednesday, September 12, 2012

“အမိျမန္မာျပည္သို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိျခင္း”

အိႏၵိယနိဳင္ငံ ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႔ေတာ္မွ ကာလကတၱားသို႔ ရထားျဖင္႔သြားလာခဲ႔ရသည္။ ရထားဆိုက္သည္ႏွင္႔ ကာလကတၱားေလဆိပ္ႏွင္႔ နီးရာဟိုတည္တခုသို႔ တညတာတည္းခိုျပီး အမိျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာခဲ႔ရသည္။ ဟိုတည္မွာ တညတာတည္းခိုခ ရူပီး၉၅၀ ျဖင္႔ တည္းခိုခဲ႔သည္။ လမ္းမႏွင္႔မနီးမေ၀းတေနရာမို႔ ကားသံမ်ားျဖင္႔ဆူညံလွ်က္ ေန႔လည္စာကို ထမင္းဆိုင္သို႔ သြားလာခဲ႔ရသည္မို႔ အိႏၵိယနိဳင္ငံ၏ ထမင္းဆိုင္သည္ သန္႔ရွင္႔သပ္ရပ္မွဳနည္းပါးသည္ကိုေတြ႔ခဲ႔ရသည္။ အျခား၀ိုင္းမ်ားကို အကဲခတ္ၾကည္႔မိ၏ မိမိစားဘို႔အဆင္မေျပမွန္းသိခဲ႔ရသည္။ ပံုေပးကာ ဇြန္းမပါေသာစနစ္မို႔ မစားလိုခဲ႔၍ အမ်ားသူငါတို႔စားေနၾကသည္ကိုျမင္ရစဥ္မွာပဲ ထမင္းေၾကာ္စီစဥ္ေပးလို႔ရမလားဟု ေမးၾကည္႔သည္ ရပါတယ္ဟု ေျပာဆို၍ ထမင္းေၾကာ္ၾကက္ဥျဖင္႔မွာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ မိမိထင္သလိုမျဖစ္ခဲ႔။ တဇြန္း ႏွစ္ဇြန္းစားျပီးသည္ႏွင္႔အဆင္မေျပသည္မို႔ ရူပီးေငြ ၁၃၀ ရွင္းေပးကာ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ တေနရာအေရာက္ပူတီေခၚေသာကုလားမုန္႔ေၾကာ္ေနသည္ကိုေတြ႔ရ၍ ၂ခ်က္၀ယ္ကာ ဟိုတည္သို႔ျပန္လာျပီး ဗာရာဏသီေရႊျမိဳ႕ေတာ္မွ ညီမငယ္မ်ားလုပ္ေပးလိုက္ၾကေသာ ပူရီျဖင္႔ ေရာေႏွာကာ ေရျဖင္႔ျမွိဳက္ခ်ကာ ေန႔လည္စာအျဖင္႔ ျပီးခဲ႔ရသည္။ အျခားေသာ စကၤာပူနိဳင္ငံ မေလးရွားနိဳင္ငံ ထိုင္းနိဳင္ငံ တို႔မွာ ျမန္မာအစားအစာအဆင္ေျပခဲ႔ေပမဲ႔ အိႏၵိယနိဳင္ငံမွာ ေရႊျမန္မာတို႔အတြက္ အဆင္မေျပခဲ႔။ မိမိမွာ အစားအစာေခ်းမ်ားတတ္သည္မို႔ ပို၍ သာ၍ ဆိုးခဲ႔သည္။ ထိုေန႔အဖို႔ ပူရီကို ေရျဖင္႔ေျမွာခ််လို႔ေန႔လည္စာအျဖင္႔ျပီးခဲ႔ရသည္။ွ မနက္ျဖန္ၾကမွ ေလယာဥ္ေပၚမွာ တ၀တျပဲၾကီးစားမည္ဟု ၾကံစီခဲ႔ျပီး တည္းခိုခန္းမွာ အနားယူေနခဲ႔သည္။ {တညလံုး ရထားေပၚမွာ အေအးဒဏ္ကိုအံတုျပီး အေပၚထက္တေနရာမွာ ေစာင္ျခံဳလို႔ေကြးခဲ႔ရေသာ္လည္း မိမိဆင္းမဲ႔ကာလကတၱားဘူတာကို ေက်ာ္သြားမွာစိုး၍ အိပ္ခ်င္ေသာ္လည္း မအိပ္နိဳင္ပဲ အေတြးေပါင္းစံုျဖင္႔အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ခဲ႔သည္။ ရထားေပၚမွာေတာ႔ ၀န္ေဆာင္မွဳအျပည္႔ႏွင္႔မို႔ မၾကာမၾကာ လဘက္ရည္ မုန္႔ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ား ေက်ြးေမြးသည္။ တဘူတာအေရာက္ ဘူတာထဲတြင္လူမ်ား၀ိုင္းအံုလ်က္ ဘာျဖစ္ေနၾကသလဲဆိုတာေတာ႔ မသိ မိမိလည္း မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္လုပ္ေနစဥ္ ဆူညံသံမ်ားေရာေႏွာလွ်က္ ရွိခဲ႔သည္ မိမိသြားတိုက္ေနစဥ္ အေပါက္မွာေခ်ာင္းၾကည္႔ေသာ္လည္း ရထားမွာတဘူတာတဘူတာမွာ ၅မိနစ္ခန္႔သာရပ္တန္႔ျခင္းေၾကာင္႔ ဘာကိုမွသဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ခဲ႔ရ။ မိမိသြားတိုက္ေနစဥ္ ပူရွိန္းရွိန္းျဖင္႔ အခံရခက္ခဲ႔သည္။ ခဏတာသြားတိုက္ျပီး ကပ်ာကယာ အလ်င္အျမန္ ေရာျဖင္႔ပလုပ္က်ဥ္းပစ္လိုက္သည္။ ပါးစပ္ထဲမွာေတာ႔ ပူရွိန္းရိွန္းအေတြ႔က ခံေနရျမဲမို႔ အိပ္ကိုဖြင္႔လို႔ၾကည္႔မိလိုက္စဥ္မွာပဲ လိမ္းေဆးႏွင္႔ သြားတိုက္ေဆးခြဲျခားမရခဲ႔တဲ႔ အျပဳမူေၾကာင္႔ သြားတိုက္ေဆးအထင္ျဖင္႔ တိုက္ခဲ႔သည္ကို သတိရမိေတာ႔သည္။ အမွန္မွာ ရထားေပၚမွာ ရာသီဥတုပူေသာ္လည္း ရထား၏ ၀န္ေဆာင္ေကာင္းမွဳေတြေၾကာင္႔ အေအးဒဏ္သက္သာေစရန္ လိမ္းေဆးေဆာင္လာသည္ကို အမွတ္မထားမိခဲ႔ လြဲခဲ႔ေပါ့တခါ။ အင္း မိမိသြားေလးေတြေတာ႔ အေညာင္းသက္သာေစျပီလား ပူေလာင္မွဳေ၀ဒနာ ခံစားေလမလား မေျပာတတ္ မိမိမွာေတာ႔ ေသာက္ေရသန္႔တပုလင္းခန္႔ ကုန္ေစခဲ႔သည္ ပလုတ္က်င္းလိုက္ ေထြးထုတ္လိုက္ေပါ့။ တခ်ိန္က သီတဂူဆရာေတာ္၏ မိမိတို႔အိႏၵိယနိဳင္ငံေက်ာင္းသားမ်ားအားတႏွစ္လွ်င္ေဒၚလာ၁၀၀ ဆီလွဴဒါန္းအလာ ၾသ၀ါဒေပးခဲ႔သည္ ထိုၾသ၀ါဒကိုနားမွျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း မိမိတေယာက္ထည္း ရထားအေပၚထပ္တေနရာတြင္ျပံဳးေနမိခဲ႔သည္။} မၾကာခင္က်ရည္ေခၚေသာ လဘက္ရည္ႏွင္႔မုန္႔မ်ား လာေရာက္ေက်ြးေမြးသည္မို႔ သက္သာရာရေစခဲ႔သည္။ ပတ္၀န္းက်ဥ္ၾကည္႔မိျပန္ေတာ႔ ရထားၾကီးက သူ႔တာ၀န္ေက်ျပြန္ေအာင္ ခုတ္ေမာင္းသြားလာေနဆဲ။ ရထားေပၚမွ အလြဲေလးမ်ားကိုေတြးရင္း ခဏၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔သည္။ ပင္ပန္းမွဳဒဏ္ေၾကာင္႔ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔သည္။ }မိမိ အိပ္ေပ်ာ္ေနခိုက္ အျပင္မွ တံခါးေခါက္သံေၾကာင္႔ လန္႔နိဳးခဲ႔သည္ ဘယ္သူပါလိမ္႔ ဆိုျပီး တံခါးကို ဖြင္႔ေပးလိုက္စဥ္ မိမိမနက္ျဖန္ ေလယာဥ္လက္မွတ္လာေပးသူ ျမန္မာျပည္ႏြယ္ဖြား ဦးေရွာင္ဒရီေပါ့။ ေလယာဥ္ခသည္ ရူပီးေငြ ၁၄၀၇၉ ရူပီးျဖစ္သည္မို႔။ ပါလာေသာရူပီးေငြမွာ မေလာက္ေတာ႔  ေဒၚလာ ၁၀၀ ျဖင္႔ ရူပီးေငြမ်ားေပးခဲ႔ရသည္။ မနက္ျဖန္မနက္{ ၈ }နာရီကြင္းခ်ိန္းျဖစ္သည္။ မိမိေနရာႏွင္႔ ေပလမ္း ကူးျပီး ၅မိနစ္ခန္႔ေလွ်ာက္ရမည္ သို႔ေသာ္ပစၥည္းမ်ားပါလာသည္မို႔ ကားငွားရေပမည္။ ဒီလိုႏွင္႔ေရမိုးခ်ိဳးကာ ထိုင္းထိုင္းမွိဳင္းမွိဳင္းျဖစ္ေနသည္မ်ား ေပ်ာက္သြားေတာ႔၏။ တံခါးကိုပိတ္ျပီး ညေနမိုးခ်ဳပ္စျပဳေနျပီျဖစ္ေသာ ကာလကတၱားျမိဳ႕၏ မီးေရာင္စံုမ်ားအၾကား၀ယ္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မနက္ျဖန္ေလဆိပ္ၾကိဳရန္ ဘယ္အခ်ိန္လာရမည္ကို မေျပာရေသးသည္မို႔ ဖုန္းဆက္ရေပဦးမည္ ဖုန္းထဲၾကည္႔ျပန္ေတာ႔ပိုက္ဆံအနည္းငယ္သာရွိေနသည္။ ဖုန္းဆိုင္လိုက္ရွာရျပန္သည္ ခပ္ေ၀းေ၀းတေနရာမွာရွိေနသည္ ကာလကတၱားျမိဳ႕၏ မီးေရာင္ေတြနဲ႔အတူ ဖုန္းထဲပိုက္ဆံထည္႔ရန္ လိုက္ရွာခဲ႔ရျပန္သည္။ ေတြ႔လို႔ေမးၾကည္႔မိ၏။ UP ျပည္နယ္ကဒ္ထဲထည္႔ရန္အဆင္ေျပလားေမးၾကည္႔မိသည္။ မိမိဆင္းကဒ္သည္ UPျပည္နယ္ဆင္းကဒ္မို႔ ရတာေတာ႔ရမည္။ အျပည္႔၀ မခံစားရဟူ၏။ အိုေက ရူပီး၃၀၀ ထည္႔လိုက္သည္။ အဲယားဆဲကဒ္ထဲကိုေတာ႔ ေနာင္တခ်ိန္ျပန္လာလိုက အဆင္ေျပေစရန္ ရူပီး၅၀ ထည္႔ထားလိုက္၏။ ပက္ပ္စီ အေအးတပုလင္း၀ယ္ကာ ဟိုတည္သို႔ ျပန္လာခဲ႔သည္။ ျမန္မာျပည္ရာသီဥတုႏွင္႔ တူညီေသာ ကာလကတၱားျမိဳ႕၏ မိုဃ္းသည္ မထင္မွတ္ပဲရြာခ်ေတာ႔၏။ ဖုန္းဆက္ခဲ႔သည္ ျမန္မာျပည္ကို သို႔ေသာ္ ရာသီဥတုအေျခေနေၾကာင္႔ အဆင္မေျပခဲ႔ပါ။ တၾကိမ္ဆက္ အဆင္မေျပခဲ႔။ ေနာက္တၾကိမ္ျပန္ဆက္မိေတာ႔ လူၾကီးမင္းနဲ႔ေတြ႔သဗ်ာ..။မေက်နပ္တာနဲ႔ ေနာက္တၾကိမ္ ျပန္ေခၚေတာ႔ ဆက္သြယ္ေရးျပင္ပေရာက္သြားျပန္တယ္..။ ဇြဲနပဲၾကီးစြာနဲ႔ ေခၚခဲ႔မိတယ္ေပါ့။  မနက္ျဖန္ဆိုတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေလယာဥ္ကြင္းလာၾကိဳသူမရွိေတာ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ အတူေန ေမာင္ေသာဘိတ ဖုန္းဆက္မိခဲ႔တယ္ အၾကိမ္မ်ားစြာဆက္မိေတာ႔ မိမိအား သနားသြားေလရွာေလေရာ႔သလားမသိ ဖုန္း၀င္သြားခဲ႔တယ္ေပါ့ေလ သို႔ေသာ္ အသံကၾကားတခ်က္မၾကားတခ်က္မို႔ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ခ်င္ေပမဲ႔လဲဘဲ မိမိသည္ နိဳင္ငံျခားသားျဖစ္သည္ကတေၾကာင္း ေနာက္ျပီး ဟိုတည္တေနရာမွာ အျခားေသာသူမ်ားအား မေႏွာက္ယွက္ေစလိုေသာေသာေၾကာင္႔၄င္း ခပ္တိုးတိုးညင္သာစြာ ေျပာဆိုခဲ႔ရေပမဲ႔ တဘက္သူရဲ႕ နားမလည္မွဳေၾကာင္႔ ခပ္ၾကယ္ၾကယ္ေလးေျပာဆိုလိုက္ေတာ႔မွ အရာအားလံုးသည္ အဆင္ေျပခဲ႔ရေတာ႔သည္။ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေႏြးေထြးေစေသာ မိဘ(ေမြးေမေမနဲ႔နီးရာ)သို႔ ျပန္ရေတာ႔မည္မို႔ ပင္ပန္းမွဳေၾကာင္႔ အိပ္ခ်င္မွဳဆႏၵေတြကို ျမိဳသိပ္ကာ မနက္မိုးလင္းလို႔ ေလယာဥ္တတ္ရန္ မနိဳးမွာကိုစိုး၍ သတိ ၀ီရိယေလးထားလို႔ ဟိုတည္၏ ေအးစက္စက္မွဳေလးအတူ မၾကာခင္အခ်ိန္မွာ လမ္းေဘးမွ ကားသံမွတပါး ဟိုတည္တခုလံုးတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွ်က္….